Een traktatie op het werk

Dit weekend was één van mijn collega's jarig.  Op het werk is het de gewoonte om te trakteren met een kleinigheid.  En mijn collega stalde alles mooi uit: snoepjes, madeleintjes en ... glutenvrije koekjes speciaal voor mij!

Wat heb ik toch fantastische collega's! Super bedankt!

Een verjaardagsfeestje

Vrijdag laatst hadden we een verjaardagsfeestje van de buurvrouw.  Het was de max.  Ze liet me ook weten dat ze met de traiteur gebabbeld had en dat het geen probleem zou zijn om glutenvrij te serveren.  Ik natuurlijk blij!

Het feestje zelf was de max en de service van de traiteur ook.  Bij het eerste hapje vroeg ik of dat glutenvrij was en dat was het.  De kok zei dat alles glutenvrij was dus wel gemakkelijk.  Ik kon het niet laten, bij elk nieuw hapje vroeg ik of het glutenvrij was en ze konden steeds op mijn vraag antwoorden.
Als hoofdgerecht kregen we een stoofpotje en ik stelde weer dezelfde vraag.  Toen mijn stoofpotje op was, kwam plots één van de serveersters zich excuseren: "Sorry mevrouw, het stoofpotje was toch niet glutenvrij.  De kok had me verzekerd dat alles glutenvrij was maar dit blijkbaar niet. Sorry hoor, zal je nu veel last hebben?".  Daar stond ik dan, met mijn mond vol tanden. Last? Neen, dat is mijn probleem, ik voel niks dus ik moet jullie vertrouwen!  Toch wel een tegenvaller maar kun je nu boos zijn? Ze deden zo goed hun best!

In ieder geval, in juli moest ik mijn bloed laten controleren maar ik zal nu toch wel een paar weekjes wachten zodat mijn darmwand zich weer wat kan herstellen en mijn bloedwaarden ook.  Maar ik heb voor mezelf eigenlijk ook niet echt een antwoord op de vraag die het meisje stelde: "Wat zal er nu gebeuren"?  Ok, ik denk dat mijn darmwand weer wordt afgebroken door de gluten.  Maar hoe erg is dat?  En hoe snel hersteld zich dat?  Ik zou het echt niet weten.  Ik denk dat ik nog eens met mijn specialist zal moeten overleggen.

Naar India voor mijn werk

Een paar maanden terug vroeg mijn baas me om naar India te gaan voor mijn werk.  We werken daar samen met een extern bedrijf en we hebben er zelf ook een afdeling.  Ik was wel blij om te gaan, om al de mensen te gaan ontmoeten waarmee ik al zo lang samen werk.  Maar ik had ook wel een beetje schrik: hoe zal dat gaan met mijn eten?  Ze eten veel rijst, dus dat komt goed, hoop ik ....

Eind april was het dan zo ver, vertrekken naar India voor anderhalve week.: 5 dagen in Hyderabad en 5 dagen in Pune.  Ik had me wel een beetje voorbereid en mijn collega in Pune gevraagd om mijn kaartje van de Coeliakie vereniging met wat mag en wat niet mag te vertalen naar het Hindi.  Een goede hulp!

De eerste ochtend aan het ontbijt is dus een ontdekkingstocht.  Eens in alle potten kijken, alle deksels open en toe, veel dingen met sauzen blijkbaar. Dus is dat te betrouwen? Toch efkes navragen.  Het personeel was super vriendelijk en aangezien ze niet zeker zijn halen ze toch de kok er bij.  De kok weet waarover hij praat en de meeste dingen zijn idd niet glutenvrij.  Een paar dingen kan ik toch proberen.  Verder ga ik voor fruit, yoghurt en een eitje, dingen waar ik toch zeker van ben.

's Middags eet ik op het werk en hebben we keuze uit pizza, pasta, rijst... Duidelijk dus, ik ga gans de week voor rijst.

's Avonds blijven we in het hotel want ze raden ons niet aan het hotel alleen te verlaten en we hebben eigenlijk ook niet veel zin om een restaurant te gaan zoeken terwijl we keuze hebben tussen 3 restaurants in het hotel.  We hebben ze alle drie geprobeerd en alle 3 goede service.  Wanneer ze niet zeker zijn of iets glutenvrij is of niet, dan maken ze gewoon iets voor mij persoonlijk klaar: kip, fruit, polenta (om eens iets anders dan rijst te eten).

De eerste ervaring is dus goed.  Na 4 werkdagen op naar Pune.

's Morgens aan het ontbijt ben ik zo blij dat ik glutenvrij brood zie staan! Eindelijk eens iets anders om te eten en een teken dat ze er ook wel wat van kennen. Het personeel is nog hulpvaardiger dan in Hyderabad.  Ik maak duidelijk dat ik coeliake heb en ze onthouden het voor de rest van de tijd dat ik er zit.  Ze begeleiden me heel goed in wat mag en wat niet en maken ook specifiek dingen voor me klaar.  Super service!

Dus om samen te vatten, een hele goede ervaring met veel hulp van het hotel personeel.  Ik moet wel zeggen dat ik in deftige hotels zat en dat het op restaurant in het stad toch wel wat moeilijker gaat.  Ook zijn er weinig mensen die er iets van kennen dus met mijn minieme outside-hotel ervaring denk ik dat je toch een voorraadje eten moet voorzien als je van plan bent om door India te trekken.


In Hyderabad heel duidelijk op de kaart vermeld:
Heb je een "food allergy" dan meld je het gewoon en helpen ze jou! De max!

Lekker ontbijtje in Pune (met glutenvrij brood):

Boni No Gluten

Vorig jaar kwam ik te weten dat de Colruyt groep ging werken aan een selectie glutenvrije production van hun Boni huismerk.  Ik stelde me direct kandidaat om mee te testen want hoe vaak komt het voor dat je invloed hebt op wat je in de winkel terecht ziet komen?

Deze week werd ik dan nog beloond met deze brief.

Mijn man had hem achter de hand gehouden en kwam vandaag na het shoppen naar huis met een hoop glutenvrije production waaronder de amandelgebakjes! Daar kijk ik nu eens echt naar uit zie, morgen bij de koffie denk ik!

Fijn dat ze nu in de Colruyt ook glutenvrije producten aanbieden.  Dat maakt het winkelen toch net iets makkelijker en hoef ik me niet steeds in bochten te wringen om aan mijn gerief te geraken.  Ik kijk ook uit om de diepvriesproducten eens te testen want een voorraadje aanleggen in de diepvries is ook steeds goed meegenomen!

Meer info vind je op hun website:
https://www.boniselection.be/nl/verhaal/glutenvrije-producten

Een anekdote

Een trouwfeest van een nichtje... Lap, een paar weken voor de trouwdag besef ik plots dat ik het nichtje moet laten weten dat ik glutenvrij moet eten en of ze het restaurant kan verwittigen.  Een paar uur en een paar berichtjes later, lijkt alles ok te zijn. Het is geen probleem om glutenvrij eten te serveren.  Oef!

Overtuigd dat alles in orde zal zijn, gaan we naar het trouwfeest.  Het begint al bij de hapjes: zalm met en ongedefinieerd sausje:
- Ikke: "Is die saus glutenvrij?"
- Serveerster: "Ik weet het niet.", stilte, "Wil je dat ik het voor je navraag?"
- Ikke: "Ja graag"
Dat gaat goed.  De serveerster komt terug met het nieuws dat het sausje inderdaad niet glutenvrij is en ze heeft voor mij een hapje zonder saus mee! Goed gedaan, dank je wel!

Eenmaal aan tafel zeg ik tegen mijn man dat ik de serveur die alles wat lijkt te coördineren zal laten weten dat ik glutenvrij moet eten zodat ik niet gans de avond en tegen alle serveurs moet zeggen dat ik glutenvrij moet eten. Zo gezegd, zo gedaan, alles lijkt in orde.

Soep, ... met gehaktballetjes.  Damn.  Mag ik dat nu eten of niet? Ik weet het niet, dus ik geef mijn balletjes aan de buurvrouw maar eet toch mijn soep op.  Ik vertel er dan nog niet bij dat diene gast met de soep op mijn broek heeft gemorst en niet eens sorry heeft gezegd!

Hoofdgerecht: vlees met saus, groentjes en kroketjes!  Zo'n bord krijg ik voor mijn neus.  "Euh, mevrouw (weer iemand anders!), ik moet glutenvrij eten, dus ik denk dat die saus niet glutenvrij is en kroketjes mogen ook niet."  Gelukkig, geen probleem, ik krijg een ander bord, met aardappeltjes.  Iedereen krijgt de kans om bij te nemen maar ikk niet, de aardappeltjes zijn op.

Dessert, allerlei kleine hapjes waarvan er misschien 1 of 2 glutenvrij zijn.
- Ikke: "Meneer, ik heb glutenintolerantie, dus ik mag een aantal van die hapjes niet eten."
- Serveur: "Oh maar dat is toch geen probleem, dan geef je die toch aan je buurvrouw!"
- Ikke: "???"
Inderdaad, met mijn mond vol tanden.  Hij was weg voordat ik kon reageren.  Ik heb dan toch wel iemand anders eengesproken.  Ze namen mijn bord terug mee en ik kreeg een fruitschoteltje in de plaats.

Een avondje feesten en genieten denk je dan.  Niets is minder waar, een avondje met toch wat frustratie!

Het is natuurlijk niet allemaal zo.  Op bepaalde plaatsen doen ze echt wel hun best maar voor veel mensen is het toch wel moeilijk...

Vlaamse Coeliakie Vereniging (VCV)

Mijn specialist raadde me aan om lid te worden van de Vlaamse Coeliakie Vereniging (VCV), iets wat ik dan ook deed kort nadat de diagnose van "coeliakie" was gesteld.  Ik kreeg direct een handig pakketje doorgestuurd met receptjes, leuke adresjes, kaartjes voor in je portefeuille met info over wat mag en wat niet, een magazine.

Al snel was het duidelijk dat ik niet alleen ben en ik was zo blij om andere verhalen en ervaringen te lezen.  Je bent niet alleen ook al lijkt het dat je wel alleen bent.  De kaartjes neem ik overal mee en toon ik aan iedereen die het wilt zien.  Standaard haal ik dat uit in een restaurant en vraag hen om het te lezen want ook al hebben ze al eens van gluten gehoord, vaak weten ze niet wat er mee wordt bedoeld.
- Restauranthouder: "Dus geen puree?"
- Ikke: "Euh?
- Restauranthouder: "Ja, daar zit toch melk in?!"
- Ikke: "Melk mag wel hoor!"
Ik ben er nog niet aan uit hoe dit komt maar vaak wordt lactose intolerantie ook gelinkt aan glutenintolerantie en ik denk dat daar de verwarring ontstaat.

Naar de ledendag gaan en dan later op het jaar naar de glutenvrije wintermarkt was dus ook één van de eerste dingen die ik als coeliakiepatiënt deed.   

Heel veel volk, allemaal mensen in hetzelfde schuitje.

Genieten van een lekkere glutenvrije wafel!

Dus, om kort samen te vatten, werd de diagnose "coeliakie" ook bij jou vastgesteld, aarzel dan niet en maak je lid van de VCV!

Wat zal ik posten?

Zoals je kon lezen in "Ik kreeg coeliakie" ben ik enerzijds een beetje uit frustratie met deze blog begonnen en anderzijds omdat ik mensen meer bewust wil maken dat het niet zo evident is om een coeliakiepatiënt te zijn.

Ik wil geen lijst van restaurants bijhouden waar je lekker glutenvrij kunt eten of een lijst van merken die lekkere glutenvrije producten serveren.  Toch niet in eerste instantie.  Ze kunnen wel in mijn posts verwerkt zitten natuurlijk.

Ik wil gewoon af en toe een berichtje plaatsen van hoe ik het ervaar om coeliakiepatiënt te zijn.  Hierbij hoop ik andere coeliakiepatiënten te bereiken zodat ze kunnen lezen dat ze niet alleen zijn met hun problemen.  Verder hoop ik dat anderen, niet coeliakiepatiënten, ook mijn blog eens lezen zodat er tenminste meer 'awareness' wordt gekweekt en dan hopelijk dat sommigen het echt belangrijk gaan vinden om op hun menu-kaart een symbooltje te plaatsen bij de glutenvrije producten of een berichtje zetten in hun kaart dat bepaalde menu's ook glutenvrij bereid kunnen worden.

Het is mogelijk! Maar mensen moeten het 1. weten, en 2. verandering willen doorvoeren.