Boni No Gluten

Vorig jaar kwam ik te weten dat de Colruyt groep ging werken aan een selectie glutenvrije production van hun Boni huismerk.  Ik stelde me direct kandidaat om mee te testen want hoe vaak komt het voor dat je invloed hebt op wat je in de winkel terecht ziet komen?

Deze week werd ik dan nog beloond met deze brief.

Mijn man had hem achter de hand gehouden en kwam vandaag na het shoppen naar huis met een hoop glutenvrije production waaronder de amandelgebakjes! Daar kijk ik nu eens echt naar uit zie, morgen bij de koffie denk ik!

Fijn dat ze nu in de Colruyt ook glutenvrije producten aanbieden.  Dat maakt het winkelen toch net iets makkelijker en hoef ik me niet steeds in bochten te wringen om aan mijn gerief te geraken.  Ik kijk ook uit om de diepvriesproducten eens te testen want een voorraadje aanleggen in de diepvries is ook steeds goed meegenomen!

Meer info vind je op hun website:
https://www.boniselection.be/nl/verhaal/glutenvrije-producten

Een anekdote

Een trouwfeest van een nichtje... Lap, een paar weken voor de trouwdag besef ik plots dat ik het nichtje moet laten weten dat ik glutenvrij moet eten en of ze het restaurant kan verwittigen.  Een paar uur en een paar berichtjes later, lijkt alles ok te zijn. Het is geen probleem om glutenvrij eten te serveren.  Oef!

Overtuigd dat alles in orde zal zijn, gaan we naar het trouwfeest.  Het begint al bij de hapjes: zalm met en ongedefinieerd sausje:
- Ikke: "Is die saus glutenvrij?"
- Serveerster: "Ik weet het niet.", stilte, "Wil je dat ik het voor je navraag?"
- Ikke: "Ja graag"
Dat gaat goed.  De serveerster komt terug met het nieuws dat het sausje inderdaad niet glutenvrij is en ze heeft voor mij een hapje zonder saus mee! Goed gedaan, dank je wel!

Eenmaal aan tafel zeg ik tegen mijn man dat ik de serveur die alles wat lijkt te coördineren zal laten weten dat ik glutenvrij moet eten zodat ik niet gans de avond en tegen alle serveurs moet zeggen dat ik glutenvrij moet eten. Zo gezegd, zo gedaan, alles lijkt in orde.

Soep, ... met gehaktballetjes.  Damn.  Mag ik dat nu eten of niet? Ik weet het niet, dus ik geef mijn balletjes aan de buurvrouw maar eet toch mijn soep op.  Ik vertel er dan nog niet bij dat diene gast met de soep op mijn broek heeft gemorst en niet eens sorry heeft gezegd!

Hoofdgerecht: vlees met saus, groentjes en kroketjes!  Zo'n bord krijg ik voor mijn neus.  "Euh, mevrouw (weer iemand anders!), ik moet glutenvrij eten, dus ik denk dat die saus niet glutenvrij is en kroketjes mogen ook niet."  Gelukkig, geen probleem, ik krijg een ander bord, met aardappeltjes.  Iedereen krijgt de kans om bij te nemen maar ikk niet, de aardappeltjes zijn op.

Dessert, allerlei kleine hapjes waarvan er misschien 1 of 2 glutenvrij zijn.
- Ikke: "Meneer, ik heb glutenintolerantie, dus ik mag een aantal van die hapjes niet eten."
- Serveur: "Oh maar dat is toch geen probleem, dan geef je die toch aan je buurvrouw!"
- Ikke: "???"
Inderdaad, met mijn mond vol tanden.  Hij was weg voordat ik kon reageren.  Ik heb dan toch wel iemand anders eengesproken.  Ze namen mijn bord terug mee en ik kreeg een fruitschoteltje in de plaats.

Een avondje feesten en genieten denk je dan.  Niets is minder waar, een avondje met toch wat frustratie!

Het is natuurlijk niet allemaal zo.  Op bepaalde plaatsen doen ze echt wel hun best maar voor veel mensen is het toch wel moeilijk...

Vlaamse Coeliakie Vereniging (VCV)

Mijn specialist raadde me aan om lid te worden van de Vlaamse Coeliakie Vereniging (VCV), iets wat ik dan ook deed kort nadat de diagnose van "coeliakie" was gesteld.  Ik kreeg direct een handig pakketje doorgestuurd met receptjes, leuke adresjes, kaartjes voor in je portefeuille met info over wat mag en wat niet, een magazine.

Al snel was het duidelijk dat ik niet alleen ben en ik was zo blij om andere verhalen en ervaringen te lezen.  Je bent niet alleen ook al lijkt het dat je wel alleen bent.  De kaartjes neem ik overal mee en toon ik aan iedereen die het wilt zien.  Standaard haal ik dat uit in een restaurant en vraag hen om het te lezen want ook al hebben ze al eens van gluten gehoord, vaak weten ze niet wat er mee wordt bedoeld.
- Restauranthouder: "Dus geen puree?"
- Ikke: "Euh?
- Restauranthouder: "Ja, daar zit toch melk in?!"
- Ikke: "Melk mag wel hoor!"
Ik ben er nog niet aan uit hoe dit komt maar vaak wordt lactose intolerantie ook gelinkt aan glutenintolerantie en ik denk dat daar de verwarring ontstaat.

Naar de ledendag gaan en dan later op het jaar naar de glutenvrije wintermarkt was dus ook één van de eerste dingen die ik als coeliakiepatiënt deed.   

Heel veel volk, allemaal mensen in hetzelfde schuitje.

Genieten van een lekkere glutenvrije wafel!

Dus, om kort samen te vatten, werd de diagnose "coeliakie" ook bij jou vastgesteld, aarzel dan niet en maak je lid van de VCV!

Wat zal ik posten?

Zoals je kon lezen in "Ik kreeg coeliakie" ben ik enerzijds een beetje uit frustratie met deze blog begonnen en anderzijds omdat ik mensen meer bewust wil maken dat het niet zo evident is om een coeliakiepatiënt te zijn.

Ik wil geen lijst van restaurants bijhouden waar je lekker glutenvrij kunt eten of een lijst van merken die lekkere glutenvrije producten serveren.  Toch niet in eerste instantie.  Ze kunnen wel in mijn posts verwerkt zitten natuurlijk.

Ik wil gewoon af en toe een berichtje plaatsen van hoe ik het ervaar om coeliakiepatiënt te zijn.  Hierbij hoop ik andere coeliakiepatiënten te bereiken zodat ze kunnen lezen dat ze niet alleen zijn met hun problemen.  Verder hoop ik dat anderen, niet coeliakiepatiënten, ook mijn blog eens lezen zodat er tenminste meer 'awareness' wordt gekweekt en dan hopelijk dat sommigen het echt belangrijk gaan vinden om op hun menu-kaart een symbooltje te plaatsen bij de glutenvrije producten of een berichtje zetten in hun kaart dat bepaalde menu's ook glutenvrij bereid kunnen worden.

Het is mogelijk! Maar mensen moeten het 1. weten, en 2. verandering willen doorvoeren.