Moederdag

Ja, moederdag, toch iets waar je stiekem een beetje naar uit kijkt en de kinderen ook.  Mama, we hebben nog een schoendoos nodig en een bokaal voor op moederdag.  Joren wat heb jij gemaakt? Shht, niet de luid zodat mama het niet hoort!

Het is het eerste jaar dat de kinderen hun cadeautje niet op vrijdag willen geven maar geduld genoeg hebben om het te verstoppen om me dan op zondag te overhandigen.

Van Joren krijg ik een verwendoos, met een favo-rietje en een watje voor mijn schatje. Super toch!

Daarna is Arne aan de beurt. Heel trots haalt hij zijn zelfgemaakte koekjes uit de frigo.  "Dank je wel Arne! Zijn de koekjes glutenvrij?" Direct zie je zijn gezicht veranderen van supertrots naar teleurstelling.  Gelukkig kon ik hem vlug duidelijk maken dat dat helemaal niet erg is, dat de juffen niet met alles rekening kunnen houden en dat we dan eens samen glutenvrije koekjes voor mij zullen maken.  Gelukkig kwam de mooie glimlach snel terug!

Ja, een banaan is glutenvrij!

De blog heeft een tijdje stil gelegen.... Voor diegenen die al volgden, mijn excuses daarvoor.  Op het werk en thuis is het nogal druk maar al te vaak kom ik iets tegen waarvan ik denk, dit is toch iets voor op mijn blog.

Dit artikel is er zo eentje. 

Toch wel een beetje shocking niet?  Zelf heb ik nog niet zo'n lange vluchten gehad.  Wel vorig jaar naar India waar ik op de ene vlucht een lekkere glutenvrije maaltijd kreeg en op de andere vlucht toch iets met gluten voorgeschoteld kreeg.  Daar heb ik toch de maaltijd geweigerd en duidelijk gezegd dat ik een glutenvrije maaltijd had besteld.  Natuurlijk hadden ze geen alternatief.  Mijn onbekende buurman was wel zo lief om zijn dessertje, een fruitslaatje, met mij te delen.  Er bestaan toch nog goede mensen in deze wereld!

Een traktatie op het werk

Dit weekend was één van mijn collega's jarig.  Op het werk is het de gewoonte om te trakteren met een kleinigheid.  En mijn collega stalde alles mooi uit: snoepjes, madeleintjes en ... glutenvrije koekjes speciaal voor mij!

Wat heb ik toch fantastische collega's! Super bedankt!

Een verjaardagsfeestje

Vrijdag laatst hadden we een verjaardagsfeestje van de buurvrouw.  Het was de max.  Ze liet me ook weten dat ze met de traiteur gebabbeld had en dat het geen probleem zou zijn om glutenvrij te serveren.  Ik natuurlijk blij!

Het feestje zelf was de max en de service van de traiteur ook.  Bij het eerste hapje vroeg ik of dat glutenvrij was en dat was het.  De kok zei dat alles glutenvrij was dus wel gemakkelijk.  Ik kon het niet laten, bij elk nieuw hapje vroeg ik of het glutenvrij was en ze konden steeds op mijn vraag antwoorden.
Als hoofdgerecht kregen we een stoofpotje en ik stelde weer dezelfde vraag.  Toen mijn stoofpotje op was, kwam plots één van de serveersters zich excuseren: "Sorry mevrouw, het stoofpotje was toch niet glutenvrij.  De kok had me verzekerd dat alles glutenvrij was maar dit blijkbaar niet. Sorry hoor, zal je nu veel last hebben?".  Daar stond ik dan, met mijn mond vol tanden. Last? Neen, dat is mijn probleem, ik voel niks dus ik moet jullie vertrouwen!  Toch wel een tegenvaller maar kun je nu boos zijn? Ze deden zo goed hun best!

In ieder geval, in juli moest ik mijn bloed laten controleren maar ik zal nu toch wel een paar weekjes wachten zodat mijn darmwand zich weer wat kan herstellen en mijn bloedwaarden ook.  Maar ik heb voor mezelf eigenlijk ook niet echt een antwoord op de vraag die het meisje stelde: "Wat zal er nu gebeuren"?  Ok, ik denk dat mijn darmwand weer wordt afgebroken door de gluten.  Maar hoe erg is dat?  En hoe snel hersteld zich dat?  Ik zou het echt niet weten.  Ik denk dat ik nog eens met mijn specialist zal moeten overleggen.

Naar India voor mijn werk

Een paar maanden terug vroeg mijn baas me om naar India te gaan voor mijn werk.  We werken daar samen met een extern bedrijf en we hebben er zelf ook een afdeling.  Ik was wel blij om te gaan, om al de mensen te gaan ontmoeten waarmee ik al zo lang samen werk.  Maar ik had ook wel een beetje schrik: hoe zal dat gaan met mijn eten?  Ze eten veel rijst, dus dat komt goed, hoop ik ....

Eind april was het dan zo ver, vertrekken naar India voor anderhalve week.: 5 dagen in Hyderabad en 5 dagen in Pune.  Ik had me wel een beetje voorbereid en mijn collega in Pune gevraagd om mijn kaartje van de Coeliakie vereniging met wat mag en wat niet mag te vertalen naar het Hindi.  Een goede hulp!

De eerste ochtend aan het ontbijt is dus een ontdekkingstocht.  Eens in alle potten kijken, alle deksels open en toe, veel dingen met sauzen blijkbaar. Dus is dat te betrouwen? Toch efkes navragen.  Het personeel was super vriendelijk en aangezien ze niet zeker zijn halen ze toch de kok er bij.  De kok weet waarover hij praat en de meeste dingen zijn idd niet glutenvrij.  Een paar dingen kan ik toch proberen.  Verder ga ik voor fruit, yoghurt en een eitje, dingen waar ik toch zeker van ben.

's Middags eet ik op het werk en hebben we keuze uit pizza, pasta, rijst... Duidelijk dus, ik ga gans de week voor rijst.

's Avonds blijven we in het hotel want ze raden ons niet aan het hotel alleen te verlaten en we hebben eigenlijk ook niet veel zin om een restaurant te gaan zoeken terwijl we keuze hebben tussen 3 restaurants in het hotel.  We hebben ze alle drie geprobeerd en alle 3 goede service.  Wanneer ze niet zeker zijn of iets glutenvrij is of niet, dan maken ze gewoon iets voor mij persoonlijk klaar: kip, fruit, polenta (om eens iets anders dan rijst te eten).

De eerste ervaring is dus goed.  Na 4 werkdagen op naar Pune.

's Morgens aan het ontbijt ben ik zo blij dat ik glutenvrij brood zie staan! Eindelijk eens iets anders om te eten en een teken dat ze er ook wel wat van kennen. Het personeel is nog hulpvaardiger dan in Hyderabad.  Ik maak duidelijk dat ik coeliake heb en ze onthouden het voor de rest van de tijd dat ik er zit.  Ze begeleiden me heel goed in wat mag en wat niet en maken ook specifiek dingen voor me klaar.  Super service!

Dus om samen te vatten, een hele goede ervaring met veel hulp van het hotel personeel.  Ik moet wel zeggen dat ik in deftige hotels zat en dat het op restaurant in het stad toch wel wat moeilijker gaat.  Ook zijn er weinig mensen die er iets van kennen dus met mijn minieme outside-hotel ervaring denk ik dat je toch een voorraadje eten moet voorzien als je van plan bent om door India te trekken.


In Hyderabad heel duidelijk op de kaart vermeld:
Heb je een "food allergy" dan meld je het gewoon en helpen ze jou! De max!

Lekker ontbijtje in Pune (met glutenvrij brood):

Boni No Gluten

Vorig jaar kwam ik te weten dat de Colruyt groep ging werken aan een selectie glutenvrije production van hun Boni huismerk.  Ik stelde me direct kandidaat om mee te testen want hoe vaak komt het voor dat je invloed hebt op wat je in de winkel terecht ziet komen?

Deze week werd ik dan nog beloond met deze brief.

Mijn man had hem achter de hand gehouden en kwam vandaag na het shoppen naar huis met een hoop glutenvrije production waaronder de amandelgebakjes! Daar kijk ik nu eens echt naar uit zie, morgen bij de koffie denk ik!

Fijn dat ze nu in de Colruyt ook glutenvrije producten aanbieden.  Dat maakt het winkelen toch net iets makkelijker en hoef ik me niet steeds in bochten te wringen om aan mijn gerief te geraken.  Ik kijk ook uit om de diepvriesproducten eens te testen want een voorraadje aanleggen in de diepvries is ook steeds goed meegenomen!

Meer info vind je op hun website:
https://www.boniselection.be/nl/verhaal/glutenvrije-producten

Een anekdote

Een trouwfeest van een nichtje... Lap, een paar weken voor de trouwdag besef ik plots dat ik het nichtje moet laten weten dat ik glutenvrij moet eten en of ze het restaurant kan verwittigen.  Een paar uur en een paar berichtjes later, lijkt alles ok te zijn. Het is geen probleem om glutenvrij eten te serveren.  Oef!

Overtuigd dat alles in orde zal zijn, gaan we naar het trouwfeest.  Het begint al bij de hapjes: zalm met en ongedefinieerd sausje:
- Ikke: "Is die saus glutenvrij?"
- Serveerster: "Ik weet het niet.", stilte, "Wil je dat ik het voor je navraag?"
- Ikke: "Ja graag"
Dat gaat goed.  De serveerster komt terug met het nieuws dat het sausje inderdaad niet glutenvrij is en ze heeft voor mij een hapje zonder saus mee! Goed gedaan, dank je wel!

Eenmaal aan tafel zeg ik tegen mijn man dat ik de serveur die alles wat lijkt te coördineren zal laten weten dat ik glutenvrij moet eten zodat ik niet gans de avond en tegen alle serveurs moet zeggen dat ik glutenvrij moet eten. Zo gezegd, zo gedaan, alles lijkt in orde.

Soep, ... met gehaktballetjes.  Damn.  Mag ik dat nu eten of niet? Ik weet het niet, dus ik geef mijn balletjes aan de buurvrouw maar eet toch mijn soep op.  Ik vertel er dan nog niet bij dat diene gast met de soep op mijn broek heeft gemorst en niet eens sorry heeft gezegd!

Hoofdgerecht: vlees met saus, groentjes en kroketjes!  Zo'n bord krijg ik voor mijn neus.  "Euh, mevrouw (weer iemand anders!), ik moet glutenvrij eten, dus ik denk dat die saus niet glutenvrij is en kroketjes mogen ook niet."  Gelukkig, geen probleem, ik krijg een ander bord, met aardappeltjes.  Iedereen krijgt de kans om bij te nemen maar ikk niet, de aardappeltjes zijn op.

Dessert, allerlei kleine hapjes waarvan er misschien 1 of 2 glutenvrij zijn.
- Ikke: "Meneer, ik heb glutenintolerantie, dus ik mag een aantal van die hapjes niet eten."
- Serveur: "Oh maar dat is toch geen probleem, dan geef je die toch aan je buurvrouw!"
- Ikke: "???"
Inderdaad, met mijn mond vol tanden.  Hij was weg voordat ik kon reageren.  Ik heb dan toch wel iemand anders eengesproken.  Ze namen mijn bord terug mee en ik kreeg een fruitschoteltje in de plaats.

Een avondje feesten en genieten denk je dan.  Niets is minder waar, een avondje met toch wat frustratie!

Het is natuurlijk niet allemaal zo.  Op bepaalde plaatsen doen ze echt wel hun best maar voor veel mensen is het toch wel moeilijk...